|
Techniki masażu klasycznego Przemysław Wajs jest magistrem wychowania fizycznego, fizjoterapeutą praktykującym w Częstochowie tel. kom. 504 693 465
Opisy poszczególnych technik w masażu klasycznym, cele w poszczególnych technikach jak również sposób ich wykonania: W masażu klasycznym wyróżnia się 8 podstawowych technik, są to: Głaskanie - sprężyste odkształcanie tkanek naskórka.
Rozcieranie - sprężyste odkształcanie tkanki łącznej.
Wyciskanie
Ugniatanie - sprężyste odkształcanie tkanki mięśniowej.
Oklepywanie
Wibracja
Wstrząsanie Niektórzy autorzy podają jako odrębną (dodatkową) technikę wałkowanie lub mobilizację stawów (ruchy bierno-czynne w stawach). Pod pojęciem masażu rozumiemy ściśle określone oddziaływanie bodźcami mechanicznymi na tkanki organizmu żywego. Masaż jako bodziec mechaniczny skierowany jest na : powłoki skórne, mięśnie, torebki i więzadła stawowe. Wywołuje w organizmie liczne zmiany i reakcje, o charakterze miejscowym i ogólnym. Pod pojęciem : reakcji miejscowych rozumie się zmiany powstające bezpośrednio w masowanych tkankach; reakcji ogólnych rozumie się zmiany ogólne wywołane drogą odruchową w układach : krążenia, nerwowym, wewnątrzwydzielniczym i innych. Reakcje te często nazywane są odczynem. Reakcje uzależnione są od wielu czynników: wieku, budowy ciała, płci, stanu psychicznego, fazy choroby, jednostki chorobowej, pory roku, charakteru osoby masowanej. GŁASKANIE GŁASKANIEM nazywamy ruch ,wykonywany dłońmi masażysty w którym dłoń ślizga się po powierzchni skóry , bez przesuwania tkanki masowanej. Głaskanie to najstarszy i najbardziej rozpowszechniony ruch stosowany w masażu. To technika najczęściej stosowana, wykonujemy ją zawsze , kilkakrotnie w czasie zabiegu. Głaskaniem rozpoczynamy i kończymy masaż, oraz przeplatamy poszczególne techniki lub chwyty . Niekiedy masaż ogranicza się wyłącznie do głaskania, na przykład w przypadku skrajnej bolesności. Głaskanie to technika sprężyście odkształcająca naskórek i skórę właściwą. Głaskanie wykonujemy zgodnie z zasadami masażu klasycznego dotyczącymi kierunku ruchu. Głaskanie może być powierzchowne i głębokie. Głaskanie powierzchowne wykonujemy powoli , rytmicznie: 24-25 ruchów / min. W głaskaniu głębokim tempo i siła ucisku są większe niż w głaskaniu powierzchownym. Rodzaj techniki głaskania zależy od: obwodu, powierzchni masowanej części ciała, siły nacisku. W technice głaskania wyróżnia się: głaskanie płaskie i obejmujące, głaskanie jednorącz ( małe powierzchnie) i oburącz (duże powierzchnie), głaskanie powierzchowne (łagodne) i głębokie (energiczne). Nacisk w czasie głaskania powinien zaczynać się łagodnie i kończyć się łagodnie, oraz być równomiernie rozłożony na całej powierzchni masowanej. Ręka w czasie głaskania powinna być rozluźniona , aby mogła dostosować się do wszystkich nierówności i kształtu odcinka masowanego (krętarzy, guzków, wyrostków ). CELE GŁASKANIA
1. Przyzwyczajenie pacjenta do dotknięcia terapeuty, pozwolenie na wyczucie i znalezienie miejsc chorobowo zmienionych.
2. Głaskanie służy do rozprowadzenia talku, żelu, maści itp.
3. Delikatne głaskanie wpływa kojąco na ból.
4. Po głaskaniu skóra staje się gładka i elastyczna.
GŁASKANIE POWIERZCHOWNE
5. Głaskanie powierzchowne powoduje mechaniczne usunięcie zrogowaciałych łusek naskórka, w celu ułatwienia wydzielniczej pracy gruczołów potowych i łojowych.
6. Zwiększenie tonusu (napięcia) skórnego i tkanki podskórnej .
7. Wzmożenie przemiany materii w tkankach skórnych i szybsze odprowadzenie ewentualnych obrzęków i krwiaków.
8. Poprawa wazomotorycznej funkcji naczyń skórnych , stymulacja procesów wymiany w skórze i podskórnej tkance łącznej.
9. Obniżenie pobudliwości zakończeń nerwów czuciowych skóry przez działanie uspokajające na OUN, czyli obniża pobudliwość emocjonalną, sprzyja rozluźnieniu mięśni.
GŁASKANIE GŁĘBOKIE
10. Podnosi nieznacznie temperaturę skóry.
11. Przyspieszenie krążenia, przyspieszenie odpłynięcia krwi żylnej z tkanek i chłonki w kierunku dosercowym przez co następuje opróżnienie pni żylnych powierzchownych i głębokich w tkankach. W opróżnionych żyłach powstaje ciśnienie ujemne, wskutek czego krew z bocznych naczyń żylnych napływa do większych naczyń.
12. Głaskanie przyspiesza odpływ krwi żylnej z tkanek, a na jej miejsce napływa krew tętnicza, powodując szybsze i lepsze odżywienie tkanek.
13. Zmniejszenie zastoju i obrzęków, dzięki naprzemiennemu zwężaniu i rozszerzaniu się światła naczyń następuje pobudzenie układu krążenia- przyspiesza się wchłanianie krwiaków.
14. Powoduje zwiększenie kurczliwości mięśni.
15. Pobudzenie funkcji gruczołów potowych i łojowych.
16. Głaskanie wykonane na klatce piersiowej powoduje zwolnienie ruchów oddechowych . Zjawisko to tłumaczone jest hamowaniem czynności wyższych części OUN z następczym obniżeniem pobudliwości ośrodka oddechowego.
17. Głaskanie jako bodziec mechaniczny działa na zakończenia nerwów czuciowych i ruchowych w skórze.
18. Pod wpływem głaskania głębokiego wchłanianie płynów z tkanki podskórnej zwiększa się o 16-58%.
19. Głaskanie wykonane energicznie i rytmicznie działa pobudzająco na OUN.
20. Energiczne głaskanie zapewnia miejscowe przyspieszenie krążenia, powoduje zaczerwienienie, dając lekkie przekrwienie.
21. U chorych z niedowładami i porażeniami pochodzenia OUN lekkie głaskanie obniża pobudliwość komórek ruchowych rdzenia kręgowego.
ROZCIERANIE ROZCIERANIE- to technika polegająca na wykonywaniu rękoma masażysty ruchów kolisto-posuwistych wraz z tkanką masowaną . Istotą rozcierania jest to, aby tkanka masowana przesuwała się za ręką masażysty .Rozcieranie powoduje utworzenie się fałdu skórnego, w którym następuje rozciąganie i rozcieranie tkanek. Rozcieranie jest najważniejszą i podstawową techniką masażu w procesie leczenia. To technika sprężyście odkształcająca struktury zbudowane z tkanki łącznej. Rozcieranie wykonuje się najczęściej w masażu na okolicę: stawów, torebek stawowych, aparatu więzadłowego, ścięgien, powięzi, rozcięgien mięśni, tkanek mięśniowo-ścięgnistych. Szczególną uwagę zwraca się na rozcieranie miejsc gdzie brzuśce mięśniowe przechodzą w ścięgna, oraz na miejsca przyczepów mięśniowych. Rozcieranie jest podstawową techniką w leczeniu: przykurczy, blizn, bliznowcy, zrostów pourazowych. Rozcieranie stosuje się na okolice stawów w artrozach (zmianach zwyrodnieniowo-wytwórczych stawów) i zmianach patologicznych tkanek okołostawowych. W masażu sportowym rozcieranie ma zastosowanie przy rozgrzewce stawów i mięśni (pamiętajmy jednak, że nie zastąpi rozgrzewki) temperatura okolicy masowanej ulega podwyższeniu (nawet o 5 stopni C. ). W zależności od wskazań rozcieranie może być: powierzchowne tonizujące, głębokie drażniące ( mobilizujące; daje większy odczyn) Kierunek rozcierania określa się na podstawie anatomicznej struktury tkanek i patologicznych zmian tych tkanek. Rozcieranie w zależności od kierunku wykonywania dzielimy: spiralne działa troficznie na tkanki, poprawia ukrwienie , odżywienie, metabolizm tkanek, podłużne działa rozluźniająco na receptory ścięgien, powięź mięśniową, poprzeczne działa mobilizująco, powoduje uruchomienie ścięgien, poprawia napięcie powięzi mięśniowej. Rozcieranie wykonujemy w tempie 60 do 100 ruchów /min. Rozcieranie powinno być poprzedzone i zakończone głaskaniem. W trakcie również wykonujemy głaskanie. CELE ROZCIERANIA
1. Obniżenie pobudliwości nerwów ( działanie przeciwbólowe).
2. Zapobiega otarciom i odleżynom , stosowane przy hartowaniu tkanek (po amputacjach).
3. Ułatwienie wchłaniania się krwiaków, obrzęków, wysięków pozapalnych.
4. Uaktywnienie miejscowego przepływu krwi i limfy ( masaż odprowadzający); daje lepsze przekrwienie stawów.
5. Uelastycznienie przykurczonych mięśni i powstałych blizn, oraz uelastycznienie torebek stawowych, więzadeł, przyczepów mięśniowych.
6. Likwidacja zgrubień, stwardnień, różnego pochodzenia mięśniowych; w torebkach stawowych.
7. Likwidacja blizn , bliznowców, zrostów po zabiegach operacyjnych.
UGNIATANIE UGNIATANIE to technika masażu klasycznego polegająca na wykonaniu rękoma masażysty ruchów : przyłożenia, unoszenia, uciskania i wyciskania tkanki masowanej. Ugniatanie wykonujemy w tempie 40 do 50 ruchów na min. Wymaga ono użycia większej siły w stosunku do pozostałych technik. Ugniatanie to technika odkształcająca sprężyście tkankę mięśniową. W czasie ugniatania ręka nie ślizga się po skórze lecz wyraźnie i zdecydowanie chwyta za masowany mięsień, grupę mięśni, starając się odciągnąć od części kostnej. Podstawowe chwyty ugniatania to: ugniatania chwytem przesuwanym , czyli falą, ugniatanie okrężne. Inne chwyty ugniatania ( odmiany): zwijanie wykonujemy na powierzchniach płaskich; przy dużej ilości tkanki tłuszczowej, przy osłabionych mięśniach, wałkowanie wykonujemy na kończynach (zwłaszcza ramie i udo). W przypadku osłabionych mięśni przy urazach , przy kruchości włośniczek i chorobach obwodowych naczyń krwionośnych , powoduje rozluźnienie bardzo napiętych mięśni. Zruszanie wykonuje się w okolicach gdzie trudno jest chwycić mięśnie (np. mięśnie przykręgosłupowe , na plecach , okolice międzyżebrowa). Oddziaływuje silnie na układ autonomiczny. Składa się z przyłożenia , ucisku, wyważenia , powrotu i uniesienia opuszek palcy masażysty. Ugniatanie w masażu klasycznym stanowi ok. 40% całego masażu i ok. 60% masażu sportowego. Ugniatanie stosujemy oddzielnie na mięśniach synergistycznych i antagonistycznych. Nie powinno być zbyt energiczne lecz narastać stopniowo powinno wywoływać bólu lecz uczucie przyjemne. Ruchy wykonujemy : płynnie , rytmicznie , bez odrywania rąk od powierzchni masowanej , bez gwałtownych szarpnięć. W czasie ugniatania nie wykonujemy żadnych szarpnięć i szczypań. Ruch ugniatania polega na skośnym lub poprzecznym do przebiegu mięśnia rozciąganiu, skręcaniu i uciskaniu. Mięśnie w czasie ugniatania powinny być opracowywane podłużnie. Ugniatanie ma być techniką odkształcającą sprężyście brzuśce mięśnia. Ugniatanie wykonujemy : wzdłuż przebiegu naczyń krwionośnych w kierunku do serca , od dalszego do bliższego szczytu mięśnia, od przyczepu dalszego do bliższego. Rodzaj techniki ugniatania zależy od: kształtu mięśnia, powierzchni masowanej, wielkości mięśnia, stanu bólowego, wieku ,płci i jednostki chorobowej. CELE UGNIATANIA
1. Stosuje się w celu intensywnego pobudzenia mięśni.
2. Dużego przekrwienia masowanego obszaru , a co się z tym łączy zwiększenie szybkości przepływu krwi, także limfy i ułatwienie wymiany tkankowej w mięśniach ( lepsze odżywienie i szybsze odprowadzenie produktów przemiany materii).
3. Uregulowanie, czyli sprowadzenie do fizjologicznego napięcia mięśniowego po przez oddziaływanie na receptory czucia głębokiego.
4. Przyspieszenie ogólnej regeneracji mięśni po intensywnym wysiłku fizycznym.
5. Zwiększenie elastyczności tkanki mięśniowej oraz ścięgien.
6. Pobudzenie po przez receptory czucia głębokiego ośrodkowego układu nerwowego.
7. Ugniatanie pobudza włókna mięśniowe do skurczu , które powodują szybszy ruch płynów międzytkankowych.
8. Ugniatanie zmniejsza napięcie blizn.
9. Ugniatanie stymuluje procesy wymiany tlenu i dwutlenku węgla w mięśniach.
WYCISKANIE WYCISKANIE- to technika podobna do głaskania głębokiego. Polega na wykonywaniu ruchu rękoma masażysty o jednakowym nasileniu po całym masowanym odcinku wraz z tkanką skórną. Ta technika wykorzystywana jest przede wszystkim w masażu sportowym ,w masażu leczniczym stosuje się ją w tzw. drenażu limfy. Wyciskanie wykonuje się ruchami jednostajnymi lub pulsacyjnymi. Możemy je wykonywać kciukiem lub całą dłonią obejmującym chwytem oraz wszystkimi palcami. Często stosuje się ruch wspomagany oraz ruchy naprzemienne. Wszystkie ruchy mają charakter prostolinijny, czyli wykonuje się je wzdłuż włókien mięśniowych. Wyciskanie działa na skórę, i tkanki głębiej położone. CELE WYCISKANIA
1. Wyciskanie przepycha krew w naczyniach żylnych i chłonnych w kierunku serca.
2. Wyciskanie opróżnia naczynia krwionośne i chłonne zwiększając szybkość przepływu krwi i limfy.
3. Szybsze odprowadzenie produktów przemiany materii.
4. Ułatwienie dopływu tkanek krwi utlenionej.
5. Wyciskanie działa pobudzająco na OUN.
6. Wyciskanie pobudza receptory nerwowe znajdujące się w tkance podskórnej a także w obwodowych warstwach mięśni i ścięgien.
OKLEPYWANIE Oklepywanie to seria energicznych uderzeń rękoma masażysty następujących jedno po drugim , bardzo szybko w tkankę masowaną. Istotą oklepywania jest to , aby w czasie uderzania kontakt ręki masażysty był jak najkrótszy, a siła uderzenia na całej powierzchni ręki biorącej udział w masażu była rozłożona równomiernie. Uderzenie powinno być sprężyste, krótkie, wykonane tak aby nie wywoływało powstawania bólu i nie wywoływało powstawania : siniaków, krwiaków i pękania naczyń. Oklepywanie należy do tzw. techniki twardej, dlatego nie należy jej stosować u osób starszych, u dzieci, po ciężkich zabiegach operacyjnych. Przeciwwskazane jest również przy : silnym bólu, wzmożonym napięciu mięśniowym, kruchości ścian naczyń krwionośnych, żylakach, po wzmożonym wysiłku fizycznym, w spastyczności (w przebiegu porażeń spastycznych ), dyskopatiach, osteoporozie, w przykurczach mięśniowych, w skoliozach po stronie przykurczonych mięśni. Oklepywanie stosujemy gdy chcemy doprowadzić do silnego przekrwienia masowanej części ciała . Dobór sposobu oklepywania zależy od: okolicy stosowania masażu, od grubości tkanki masowanej, stanu fizjologicznego i patologii tkanki masowanej, zadania jakie ma spełniać oklepywanie. W oklepywaniu wyróżniamy dwa sposoby wykonywania: szybkie 250-300 uderzeń / min. wolne - 100-120 uderzeń / min. Siłę uderzenia możemy stopniować. Uderzenia są lekkie gdy ruch jest wykonywany przez stawy nadgarstkowe przy unieruchomionych stawach łokciowych i barkowych. Siła uderzenia zwiększa się gdy w ruchach oklepywania biorą udział również stawy łokciowe, oraz stawy barkowe. Siła zmienia się również w zależności od sposobu i wielkości powierzchni dłoni biorącej udział w masażu np. oklepywanie opuszkami palców, oklepywanie całą powierzchnią dłoni. CELE OKLEPYWANIA
1. Bardzo silne przekrwienie masowanej powierzchni, a tym samym poprawa odżywienia tkanek.
2. Pobudzenie mięśni gładkich i poprzecznie prążkowanych do skurczu.
3. Zmniejszenie tkanki tłuszczowej przez przyspieszenie przemiany materii.
4. Podwyższenie temperatury tkanek.
5. W chorobach układu oddechowego oklepywanie wykorzystuje się w celu oderwania wydzieliny zalegającej w płucach.
6. Wpływ na naczynia krwionośne: słabe oklepywanie zwęża naczynia krwionośne, zwalnia tętno, silne oklepywanie rozszerza naczynia krwionośne.
7. Zmiana pobudliwości ośrodkowego układu nerwowego: lekkie oklepywanie działa uspokajająco i znieczulająco, silne oklepywanie działa pobudzająco, bardzo silne oklepywanie hamuje lub znosi reakcje ze strony OUN.
8. Wpływ na zdrowe nerwy obwodowe: lekkie oklepywanie pobudza, silne oklepywanie obniża działanie nerwów, bardzo silne oklepywanie hamuje działanie nerwów.
9. Wpływ na chore nerwy obwodowe : lekkie oklepywanie uspakajające, silne oklepywanie pobudzające.
WIBRACJA Wibracja to technika polegająca na przekazywaniu za pomocą ręki masażysty lub aparatu wibracyjnego drgań mechanicznych o malej amplitudzie i znacznej częstotliwości tkankom masowanym. Wibracja ręczna jest trudna i męcząca, ale daje lepsze możliwości wyczucia, głębokości przekazywanych drgań. Wibracja aparatem wibratorem lub aquawibronem, maty do masażu, poduszki , fotele itp. Ruchy w czasie wibracji wykonujemy góra-dół, a nie na boki, częstotliwość drgań ok. 20 do 40 drgań / sekundę. Wyróżniamy wibrację: labilną wykonuje się wzdłuż przebiegu nerwu, włókien mięśniowych , naczyń obwodowych. Najczęściej stosowana wzdłuż kręgosłupa. Rozluźnia napięte mięśnie, stabilną najczęściej stosuje się na punkty bolesne, w miejscu wyjścia nerwu obwodowego w mięśniu wykonujemy w czasie 5 do 20 s. Wibrację stosujemy: w chorobach układu oddechowego, w leczeniu sztywności karku, w wzmożonym napięciu mięśni, w chorobie zwyrodnieniowej. CELE WIBRACJI
1. Wibracja labilna: obniża napięcie mięśniowe, normalizuje napięcie tkanek.
2. Wibracja punktowa: obniża próg pobudliwości nerwowej, działanie przeciwbólowe, wpływ na zmniejszenie obrzęków.
3. Wibracja wywołuje odczyn pośredni objawiający się: zwiększeniem napięcia naczyń krwionośnych, zwolnieniem tętna, wzrostem ciśnienia krwi.
4. Wibracja: słaba - działanie uspokajające, silna - działanie pobudzające.
WSTRZĄSANIE Wstrząsanie- to technika masażu klasycznego polegająca na przekazywaniu tkankom za pomocą rąk masażysty drgań mechanicznych o znacznej amplitudzie i niedużej częstotliwości. Technika ta stosowana jest na zakończenie masażu i możemy ją stosować między techniką ugniatania, a głaskaniem. Wstrząsanie ma wpływ na tkanki: powierzchowny - po przez działanie pośrednie - wstrząsanie całą kończyną. Wykonujemy po uprzednim wymasowaniu całej kończyny: głęboki po przez działanie bezpośrednie wstrząsanie dłonią masażysty. Ruch wykonujemy poprzecznie do włókien mięśniowych, dłoń masażysty powinna przylegać do powierzchni tkanki masowanej całą swoją powierzchnią. Skutki wstrząsania odpowiadają natężeniu z jakim ten chwyt będziemy wykonywać. Ruchy wykonuje się zdecydowanie, płynnie , rytmicznie, bez szarpnięć. CELE WSTRZĄSANIA
1. Obniżenie napięcia mięśniowego i rozluźnienie aparatu więzadłowo- torebkowego np. po wysiłku fizycznym.
2. Ułatwienie wydzielania płynu zalegającego płynu wysiękowego w płucach (wstrząsanie klatką piersiową) w chorobach układu oddechowego.
3. Usprawnianie krążenia obwodowego , aktywacja przepływu krwi, a szczególnie limfy.
4. Lepsze rozprowadzenie chłonki w przestrzeniach międzykomórkowych tkanek powierzchownych i głębokich.
5. Słabe wstrząsanie obniżenie pobudliwości OUN.
6. Silne wstrząsanie (energiczne, szybkie) wzmożenie pobudliwości OUN.
Technika masażu relaksacyjnego Masaż całościowy - relaksacyjny
Pozycja wyjściowa do tego masażu to leżenie przodem.
Masaż grzbietu
Głaskanie podłużne grzbietu - od barków do kości krzyżowej, następnie wzdłuż górnej części pośladków i kolejno w górę wzdłuż linii pachowych tylnych do barków.
Głaskanie okrężne pośladków i grzbietu.
Głaskanie grzbietu Ósemkami- obydwie ręce od pośladków do barków wykonują ósemki.
Głaskanie poprzeczne grzbietu ósemkami.
Głaskanie skośne grzbietu ósemkami - od pośladka do barku.
Głaskanie motyl.
Głaskanie wahadłowe grzbietu.
Głaskanie ugniatające talii - piła.
Rozcieranie podłużne grzbietu.
Rozcieranie głaszczące grzbietu.
Ugniatanie wałkujące talii.
Głaskanie barków i karku.
Głaskanie ugniatające barków - od stawu barkowego do karku, najpierw po jednej potem po drugiej stronie.
Ugniatanie punktowe kręgosłupa - kciukami symetrycznie od dolnej części karku do kości krzyżowej.
Ugniatanie punktowe barków - po obu stronach jednocześnie od stawów barkowych do karku.
Oklepywanie grzbietu - opuszkami palców w postaci gąsek.
Wibracja labilna kręgosłupa - masażysta stoi za głową pacjenta.
Wibracja labilna grzbietu - jw.
Roztrząsanie grzbietu.
Głaskanie okrężne pośladków i grzbietu.
Głaskanie muskające grzbietu.
Głaskanie poprzeczne grzbietu piłowe.
Rozciąganie kręgosłupa.
Kołysanie T.
Masaż kończyn dolnych
Głaskanie - od ścięgna Achillesa do górnej części pośladka.
Głaskanie rynienką.
Głaskanie poprzeczne piłowe.
Głaskanie strony podeszwowej stopy.
Głaskanie ugniatające strony podeszwowej stopy - kłębikiem palca małego jednaj ręki, druga ręka podtrzymuje kończynę.
Głaskanie podudzia i strony grzbietowej stopy - od połowy przedniej strony podudzia do stopy.
Głaskanie rozcierające podeszwy stopy - przedramieniem jednej kończyny.
Głaskanie łydki - obydwiema rękami masażysty.
Głaskanie łydki.
Głaskanie ugniatające uda i pośladka - przedramieniem- od dołu podkolanowego do pośladka.
Krążenie pośladkiem.
Ugniatanie strony podeszwowej stopy - pięściami od palców do pięty.
Ugniatanie wałkujące kończyny.
Roztrząsanie łydki.
Rozluźnienie łydki.
Głaskanie.
Zmiana pozycji na leżenie tyłem.
Masaż przedniej powierzchni kończyn dolnych.
Głaskanie - od stopy do stawu biodrowego.
Głaskanie piłowe stopy.
Rozcieranie stopy -obydwiema dłońmi jednocześnie, od pięty do palców i z powrotem.
Głaskanie wokół kostek.
Głaskanie podudzia i stawu kolanowego.
Rozcieranie stawu kolanowego - oburącz - płaską dłonią.
Głaskanie uda.
Głaskanie piłowe uda.
Rozcieranie głaszczące kończyny dolnej - stronami dłoniowymi rąk od stawu skokowego do pachwiny.
Ugniatanie wałkujące uda - od stawu kolanowego do pachwiny.
Głaskanie stopy.
Masaż brzucha
Głaskanie okrężne brzucha.
Głaskanie po trójkącie.
Głaskanie promieniste - do pępka.
Głaskanie podłużne - stronami dłoniowymi obu rąk równocześnie od kości łonowej do mostka, następnie wzdłuż łuków żebrowych do talii i kolejno do kości łonowej.
Ugniatanie wałkujące mm prostych brzucha.
Ugniatanie wałkujące mm skośnych brzucha.
Unoszenie talii.
Wibracja stabilna. - wibracja na wydechu.
Wibracja daszkowata - brzegiem 5 kości śródręcza i palca małego.
Głaskanie brzucha i kołysanie T.
Masaż klatki piersiowej.
Głaskanie podłużne - od obojczyków wzdłuż mostka, następnie na boki wzdłuż łuków żebrowych, a potem w górę wzdłuż linii pachowych.
Głaskani poprzeczne.
Głaskanie dekoltu i szyi - od dolnej części mostka do obojczyków i stawów barkowych i dalej palcami 2 - 5 obu rąk do żuchwy i uszu.
Głaskanie karku.
Rozcieranie potylicy.
Kołysanie głową.
Rozciąganie odcinka szyjnego kręgosłupa.
Ugniatanie wałów mięśni czworobocznych - zaciśniętymi pięściami miejsce w miejsce , od karku do stawów barkowych, równocześnie po obu stronach.
Ugniatanie ramion.
Ugniatanie klatki piersiowej - całymi stronami dłoniowymi obu rąk w formie kroczących łap, od stawów ramiennych do mostka i z powrotem na górnej części klatki piersiowej.
Ugniatanie przestrzeni międzyżebrowych - kciukami w przestrzeniach międzyżebrowych.
Wibracja podłużna.
Głaskanie podłużne.
Głaskanie poprzeczne.
Masaż kończyn górnych
Głaskanie ramienia - od stawu łokciowego do barku.
Rozcieranie ramienia.
Ugniatanie ramienia i barku - jednorącz i oburącz.
Rozcieranie stawu barkowego - oburącz płaską płaskimi dłońmi.
Roztrząsanie ramienia.
Głaskanie stawu łokciowego.
Głaskanie przedramienia.
R - przedramienia.
U - przedramienia.
G - stawu nadgarstkowego.
G - śródręcza.
G - palców.
R - palców.
G - muskające ręki.
G - całej kończyny.
Rozluźnienie całej kończyny.
Masaż głowy i szyi.
Głaskanie szyi - od obojczyków do uszu.
Głaskanie policzków - w 3 pasmach od wargi dolnej, górnej i nosa do skroni.
Głaskanie nosa i brwi - od czubka nosa do brwi 3 palcami naprzemiennie.
Głaskanie czoła - opuszkami kciuków od linii środkowej czoła do skroni.
Rozcieranie szyi - od obojczyków do uszu i żuchwy.
Rozcieranie policzków - jak przy głaskaniu.
Rozcieranie brwi.
Rozcieranie czoła.
Rozcieranie skroni.
Ugniatanie rozcierające żuchwy - od brody do kątów żuchwy chwytem kleszczowym.
Ugniatanie rozcierające brwi.
Oklepywanie muskające.
Wibracja stabilna twarzy.
Rozcieranie głowy - całej głowy.
Rozcieranie wyciskające małżowin usznych.
Głaskanie szyi, czoła i policzków.
Technika masażu całościowego Leżenie tyłem lub siad.
Masaż kończyn górnych
Dłoń:
- głaskanie palców i śródręcza w pronacji, - głaskanie palców, - rozcieranie palców, - głaskanie śródręcza podłużne i poprzeczne, - rozcieranie śródręcza ( kciukami, opuszkami ), - głaskanie palców i śródręcza w supinacji, - głaskanie śródręcza podłużne, poprzeczne i okrężne, - rozcieranie śródręcza ( kciukami, opuszkami ), - ugniatanie falą kłębika palca V, - ruch szczypczykowy kłębu kciuka, - ugniatanie falą kłębu kciuka, - głaskanie dłoni - ruchy posuwiste.
Przedramię:
- głaskanie przedramienia w pronacji i supinacji, - rozcieranie przedramienia, - ugniatanie podłużne jednorącz i oburącz, - ugniatanie falą, - głaskanie przedramienia półpierścieniowe i pierścieniowe, - głaskanie delikatne przedramienia (muskanie).
Nadgarstek:
- głaskanie nadgarstka w supinacji, - rozcieranie okrężne nadgarstka, - głaskanie nadgarstka w pronacji, - rozcieranie wokół wyrostków rylcowatych nadgarstka, - głaskanie obu powierzchni nadgarstka naprzemiennie.
Ramię:
- głaskanie podłużne i poprzeczne ramienia, - ugniatanie podłużne jednorącz i oburącz(mięsień dwugłowy ramienia), - ugniatanie falą ( mięsień dwugłowy ramienia ), - mieszenie ( mięsień dwugłowy ramienia ), - głaskanie ramienia, - ugniatanie jednorącz i oburącz ( mięsień trójgłowy ramienia ), - ugniatanie falą ( mięsień trójgłowy ramienia ), - mieszenie ( mięsień trójgłowy ramienia ), - głaskanie ramienia, - ugniatanie podłużne ( mięśnia naramiennego ), - ugniatanie falą ( mięśnia naramiennego ), - głaskanie ramienia półpierścieniowe i pierścieniowe, - głaskanie delikatne ramienia ( muskanie).
Staw łokciowy:
- głaskanie w supinacji, - rozcieranie okrężne wokół dołu łokciowego ( kciukami, opuszkami ), - głaskanie skrzyżne dołu łokciowego, - głaskanie wokół wyrostka łokciowego w pronacji - rozcieranie wokół wyrostka łokciowego, - głaskanie wokół wyrostka łokciowego, - ruch szczypczykowy przez wyrostek łokciowy, - rozcieranie wokół nadkłykci kości ramiennej, - ruch szczypczykowy dla więzadła pobocznego stawu łokciowego, - głaskanie stawu.
Staw ramienno- łokciowy:
- głaskanie daszkowe stawu, - głaskanie w liniach pachowych przedniej i tylnej, - rozcieranie pojedyncze w linii pachowej ( z podtrzymaniem ), - rozcieranie podwójne w liniach pachowych, - głaskanie okrężne wokół wyrostka barkowego łopatki ( opracowanie łopatki i stawu barkowo - obojczykowego), - głaskanie dołu pachowego, - rozcieranie dołu pachowego, - ruch szczypczykowy fałdu przedniego i tylnego pachy, - głaskanie stawu.
Leżenie tyłem.
Masaż kończyn dolnych ( powierzchnia przednia )
Stopa ( noga spoczywa na przeciwnej nodze):
- głaskanie strony grzbietowej, - rozcieranie powierzchowne śródstopia, - głaskanie palców, - rozcieranie palców, - głaskanie podłużne i poprzeczne śródstopia, - rozcieranie podłużne i poprzeczne śródstopia, - głaskanie podeszwy stopy, - rozcieranie podłużne i poprzeczne podeszwy stopy, - ruchy szczypczykowe brzegu bocznego stopy, - ugniatanie falą brzegu bocznego stopy, - ruchy szczypczykowe brzegu przyśrodkowego stopy, - ugniatanie falą brzegu przyśrodkowego stopy, - głaskanie stopy.
Goleń:
- głaskanie, - rozcieranie ( mięsień piszczelowy przedni ), - ugniatanie podłużne ( mięsień piszczelowy przedni ), - ugniatanie jednorącz i oburącz ( mięsień trójgłowy łydki ), - głaskanie półpierścieniowe i pierścieniowe, - głaskanie delikatne goleni ( muskanie ).
Staw skokowy:
- głaskanie wokół kostek, - rozcieranie pojedyncze, podwójne wokół kostek, - głaskanie oburącz wokół kostek.
Udo:
- głaskanie, - rozcieranie pasma biodrowo - piszczelowego, - ugniatanie podłużne jednorącz i oburącz ( mięśnie przywodziciele i czworogłowy ), - ugniatanie falą ( mięśnie uda zaczynając od przyśrodka ), - mieszenie ( mięsień czworogłowy ), - głaskanie półpierścieniowe i pierścieniowe, - głaskanie delikatne uda( muskanie ).
Staw kolanowy:
- głaskanie okrężne wokół rzepki, - głaskanie skrzyżne wokół rzepki, - rozcieranie okrężne wokół rzepki, - ruch szczypczykowy dla więzadła rzepki, - rozcieranie więzadeł pobocznych, - ruch szczypczykowy dla więzadeł pobocznych, - ugniatanie falą dla więzadeł pobocznych, - gimnastyka rzepki, - głaskanie całej kończyny dolnej.
Leżenie przodem.
Masaż kończyn dolnych ( powierzchnia tylna )
Goleń:
- głaskanie, - rozcieranie, - ugniatanie podłużne jednorącz i oburącz ( mięśni goleni ), - ugniatanie falą ( mięsień brzuchaty łydki ), - mieszenie ( mięsień brzuchaty łydki ), - głaskanie silne, - głaskanie delikatne goleni.
Guz piętowy:
- głaskanie okrężne, - rozcieranie wokół guza piętowego, - głaskanie skrzyżne.
Ścięgno Achillesa:
- głaskanie, - rozcieranie, - ruch szczypczykowy dla ścięgna Achillesa, - ruchy posuwiste, - głaskanie.
Udo:
- głaskanie, - rozcieranie, - ugniatanie podłużne jednorącz i oburącz , - ugniatanie falą ( mięśni uda ), - głaskanie delikatne ( muskanie ).
Dół podkolanowy:
- głaskanie okrężne, - rozcieranie wokół dołu podkolanowego, - głaskanie skrzyżne, - ruch posuwisty, - głaskanie całej kończyny dolnej.
Masaż grzbietu i pośladków:
- głaskanie, - rozcieranie, - ugniatanie podłużne ( mięsień czworoboczny i najszerszy grzbietu ), - ugniatanie falą ( mięsień czworoboczny w 3 pasmach ), - mieszenie ( mięśnia czworobocznego ) - ugniatanie falą ( mięsień prostownik grzbietu ), - głaskanie podłużne, - głaskanie poprzeczne ( przestrzenie międzyżebrowe ), - rozcierania ( przestrzenie międzyżebrowe ), - głaskanie podłużne wzdłuż kręgosłupa, - rozcieranie stawów kręgosłupa, - ugniatanie esowate, - ruch przyśrubowania, - opracowanie mięśni pośladkowych: - głaskanie ( wzdłuż włókien ), - ugniatanie podłużne, - ugniatanie falą, - głaskanie, - opracowanie stawu krzyżowo - biodrowego: - głaskanie okrężne stawów, - rozcieranie stawów krzyżowo - biodrowych, - głaskanie całości grzbietu.
Leżenie tyłem.
Masaż klatki piersiowej:
- głaskanie skrzyżne od mostka - wyrostek barkowy - dół pachowy, - rozcieranie powierzchni mięśnia piersiowego większego, - ugniatanie podłużne lub ruchem szczypczykowym ( mięśnia piersiowego większego ), - ugniatanie falą ( mięśnia piersiowego większego ), - głaskanie górnej części klatki piersiowej, - głaskanie przestrzeni międzyżebrowych, - rozcieranie przestrzeni międzyżebrowych, - głaskanie całej klatki piersiowej ( przyczepy mięśnia piersiowego ), - głaskanie okrężne i skrzyżne, - rozcieranie okrężne i skrzyżne, - pracowanie połączenia mostkowo - żebrowego: - głaskanie podłużne, - rozcieranie podłużne, - głaskanie mostka i połączeń żeber, - głaskanie klatki piersiowej, - unoszenie piersi ( u kobiet tylko za ich zgodą ).
Masaż powłok brzusznych:
- głaskanie podłużne i poprzeczne, - ugniatanie podłużne jednorącz ( mięśnia prostego brzucha nie dzieląc go ), - ugniatanie falą ( mięsień prosty brzucha ), - ugniatanie podłużne ( mięśnia skośnego brzucha w 3 pasmach), - ugniatanie falą ( mięsień skośny brzucha w 3 pasmach ), - wstrząsanie miednicy ( wyjątkowo ), - głaskanie powłok brzusznych(zgodnie z ruchem wskazówek zegara).
Technika drenażu limfatycznego Kończyna górna
Drenaż limfatyczny:
1. Głaszczemy, rozcieramy, ugniatamy dół obojczykowy. 2. Klasykiem dół pachowy. 3. Mięsień naramienny: - rozcierania spiralne kółka w prawo potem w lewo, 3 pasma, - rozcierania koliste. 4. Ramię: - 6 pasm omijamy naramienny, rozcierania spiralne do dołu pachowego, - rozcierania koliste 6 pasm do dołu pachowego. 5. Rozcierania odcinkowe: - zaczynamy od naramiennego od góry potem kolejne pasma coraz dłuższe, - rozcieranie odcinkowe koliste, - pierścieniowe odcinkowe potem zgłaskujemy pierścieniem. 6. Dół łokciowy klasykiem. 7. Dół nadobojczykowy. 8. Dół pachowy klasykiem. 9. Przedramię: - najpierw po dłoniowej 4 pasma, spiralne, pierwsze pasma 2 kółka w lewo potem zmieniamy kierunek kółek zaczynamy od łokciowej, - po grzbietowej 2 pasma na dół łokciowy kółka w prawo, - potem koliste te same pasma, - odcinkowe pierścieniowe i zgłaskujemy. 10. Nadgarstek: - klasyk nadgarstka, - klasyk dół łokciowy. 11. Sródręcze: - spiralne 4 pasma do środka, - koliste 4 pasma, - 4 przez środek kółka na zewnątrz, - na odwróconej dłoni dokładnie tak samo.
Kończyna dolna
Pachwina:
- koliste głaskanie pachwiny w 4 punktach, - koliste rozcieranie pachwiny w 4 punktach, - przegłaskanie pachwiny jedną ręką, - rozcieranie pachwiny 1 ręką.
Udo:
- Pacjent leży na plecach, zaczynamy od strony przyśrodkowej, kierujemy się od dołu uda do góry, kierunek kółek na pachwinę, pasm robimy tyle ile wyjdzie, - spiralne, - koliste, - spiralne odcinkowe, - koliste odcinkowe, - pierścieniowe - robimy w 3 pasmach, każde pasmo odcinkowo: 1) pierwsze pasmo na górnej części uda (pasmo przednie), 2) drugie pasmo, chwytamy udo szerzej z naciskiem na boki uda, przy pachwinie ręce schodzą się na górze jedna za drugą, 3) pasmo dolne, ręce schodzą się podobnie jak w poprzednim.
Pośladki (pacjent leży an brzuchu)- wszystkie pasma są łukowe, zaczynają się od bruzdy między pośladkowej i kończą na kolcu biodrowym, robimy tyle pasm ile się da, każde następne szersze, kierunek kółek na pachwinę. - spiralne, - koliste.
Udo (pacjent leży na brzuchu). Zaczynamy od pasma bocznego, zgłaskujemy do kolca biodrowego, kółka robimy do kolca: - spiralne, - koliste, - spiralne odcinkowe, - koliste odcinkowe, - pierścieniowe odcinkowe.
Podudzie:
Pacjent leży na brzuchu, robimy w sumie osiem pasm - dzielimy podudzie na połowę i po każdej strony robimy 4 pasma, po każdej stronie pasma biegną podobnie, kierunek kółek na dół kolanowy, zgłąskujemy do dołu, pasma - spod kostki do dołu kol, po przedłużeniu kostki do dołu kol, od kostki do dołu kol, od ścięgna Achillesa do dołu: - spiralne, - koliste, - odcinkowe spiralne, - odcinkowe koliste, - pierścieniowe odcinkowe.
Stopa:
Lenienie na plecach, robimy wszystko kciukiem, pasmo zaczynamy od krawędzi stopy przy małym palcu, potem kolejne kończymy pod kostką, potem 3 pasma które kończymy nad kostką, następnie zmiana ręki i analogicznie - 3 pasma kończymy nad kostką i 2 pasma po krawędzi pod kostką, kierunek kółek jest do krawędzi po każdej stronie: - spiralne, - koliste.
Potem robimy 2 pasma czterema palcami po każdej stronie stopy - spiralnie i koliście, kółka do krawędzi. Następnie pacjent przewraca się na brzuch i robimy podeszwę, robimy tak samo jak część górną, kierunek kółek idzie też do krawędzi. Na zakończenie robimy jeszcze raz staw skokowy.
Zapraszam do zapoznania się z innymi tematami:
Historia masażu
Rodzaje masażu
Masaż w jednostkach chorobowych
Fizjoterapia
Dieta
Odnowa biologiczna
Kinezyterapia
Fitness
Odchudzanie
Zdrowie
Strona główna Darmowy hosting zapewnia PRV.PL
|
